ای آنکه طلبکار خــــــدایی به خـود آ ازخودبطلب کزتو خــدانیست جدا
اول به خود آ چون به خودآیی به خدا اقـــراربیــاری به خـــــدایی خـــدا
درویش عزیز پادشــاه شدبه خـــــــدا وارسته ز فقر و ز غناشدبه خـــدا
گویـی که کجــارفت ازاینجا که برفت آمـــدز خـــدا وباخـــداشد به خــدا
گفتی که خیــال غیــر باشــــد دردل لطفی کن وازخانه به درکن همه را
سلطـان ســراپرده ی توحیـدبجـــــو از دردی درد دل دوا رابـطـلبـــــــــ
نظرات شما عزیزان: